Conklin Nozac

Historia firmy Conklin (1898 – 1947)

Firma The Conklin Pen Company została założona przez Roya Conklina w 1898 roku w Toledo, Ohio. Kojarzy się ona przede wszystkim z piórami typu Crescent Filler produkowanymi w latach 1901-1928. Ten system napełniania tj. crescent filler został opatentowany w latach 1901 i 1903. Był to pierwszy automatyczny system napełniania i pióra go posiadające cieszyły się ogromnym powodzeniem. Były one na ogół wykonane z czarnego ebonitu lub czarno-czerwonego tzw. mottle black & red. Niektóre modele miały złote lub srebrne koszulki tzw. overlays. Do 1924 roku należała do tzw. wielkiej czwórki firm amerykańskich. Jej miejsce zajęła firma Wahl.

Ten nowatorski system napełniania był dziełem Roya Conklina. Przez pierwsze trzy lata działał on samodzielnie. Następnie nastąpiła zmiana nazwy firmy na Conklin Pen Manufacturing Company. Jej dyrektorami byli Roy Conklin i H. F. Fisher. Nastąpił szybki rozwój, częściowo zapewne wskutek agresywnej kampanii reklamowej. W szóstym roku swego działania firma ta była drugim co do wielkości reklamodawcą na rynku artykułów piśmiennych. Sprzedaż rosła. Wkrótce Fisher wykupił udziały Conklina, który wycofał się z interesu ze względu na stan zdrowia. Od 1907 roku firma nazywała się Conklin Fountain Pen Company.

W 1929 roku firma Conklin produkowała 4600 piór dziennie i eksportowała je do 86 krajów. Oprócz piór Conklin był również wielkim producentem stalówek i oferował ich ponad 100 rodzajów, uwzględniając potrzeby klientów na całym świecie.

Przez 15 lat – do 1922 roku Conklin nie miał konkurencji jeśli chodzi o automatyczny system napełniania. Jednak dźwigienkowy  system napełniania Sheaffer’a z 1913 roku i przyciskowy Parkera z 1916 roku zostały udoskonalone tj. zaczęły pobierać więcej atramentu niż poprzednio i wypierały pióra Conklina jako przestarzałe, bo ich korpusy były gładkie.

I tym sposobem konkurencja zmusiła Coklina do innowacji i w 1923 roku wprowadził on na rynek nowe pióro dźwigienkowe – Duragraph. Produkowano je tylko przez rok. Jego następcą jest pióro Endura z 1924 roku. Jest ono nieco mniejsze od swego poprzednika i produkowane w dwóch rozmiarach i wersji damskiej. W 1930 roku Endura staje się piórem opływowym i zmienia nazwę na Symetrik.

W 1931 roku pojawia się nowe opływowe pióro Nozac. Jak sama nazwa wskazuje: no sac, czyli pióro bez gumowego woreczka. Jest to tzw. piston filler czyli pióro tłoczkowe. Jego wyróżniającą cechą było okienko atramentowe z podziałką zwaną word gauge – coś jakby licznik słów, wskazujący ile słów można jeszcze napisać pozostałą ilością atramentu. Nozac to było doskonałe pióro, które nie zaistniało na rynku ze względu na problemy finansowe firmy i wiążącą się z tym niemożność przeprowadzenia szeroko zakrojonej reklamy.

Nozac był dziełem uzdolnionego projektanta wyrobów przemysłowych Louisa Vavrika – głównego projektanta  w firmie Conklin w latach 1929-32. Pozostaje on tam do końca lat 30-tych. Jednakże z powodu problemów ekonomicznych wiele z jego pomysłów i projektów – eleganckich i nowatorskich – nie ujrzało światła dziennego.

W 1938 roku firma Conklin Fountain Pen Company została sprzedana dla syndykatu z Chicago. Wkrótce nowi właściciele przenieśli ją tam i rozpoczęli produkcję tanich piór. I tak firma, która dzięki innowacji i technologii wyprzedzała konkurencję o dekadę, z powodu problemów finansowych nie zdołała przetrwać. Rok 1947 był ostatnim rokiem jej istnienia.

Gdyby chcieć podsumować firmę Conklin w paru zdaniach, to można by napisać, że to przede wszystkim pióra z systemem napełniania typu crescent filler. Kolejny etap to pióra dźwigienkowe: Duragraph, Endura, Symetrik czyli opływowa Endura i Nozac. Te ostatnie zasługujące na znacznie więcej niż stało się jego udziałem.

Pozostaje jeszcze do wyjaśnienia kwestia nazwy pióra Duragraph, które w tej pisowni występuje u Lambrou. Fischler i Schneider używają nazwy Durograph.

Źródło:
Andreas Lambrou, Fountain Pens of the World
Geroge Fischler and Stuart Schneider, Fountain Pens and Pencils